Przedmioty sztuki, które tworzy Ambroziak, pozwalają na wizualizację pierwotnych sił, stają się rodzajem ramy, wyznaczonych granic, w których można je wyrazić. Piotr Ambroziak z powodzeniem i bardzo skrupulatnie wypełnia udostępnione mu przez sztukę miejsce.
Ostre formy, śmiałe zestawienia kolorów, zdecydowany gest i deformacja, którymi operuje artysta w malarstwie, doskonale nadają się do przedstawienia życiowej energii. Podobnie jak niewielkie obiekty o organicznych kształtach i naturalnych, neutralnych kolorach, które kierują uwagę odbiorcy na moc skrywaną w siłach natury. W obu przypadkach Ambroziak potrafi wyrazić energię, ale, co ważne i cenne, unikając alegorii i personifikacji. W swoich pracach często zestawia ze sobą przeciwstawne siły: element aktywny z pasywnym, męski z żeńskim, gorący z zimnym, pogański z chrześcijańskim, pierwotny ze współczesnym, jednak skontrastowane wartości w jego pracach tracą element przeciwstawienia i stają się komplementarne.
W twórczości Ambroziaka pojawiają się odniesienia do różnych kultur, religii, postaci historycznych, zawsze jednak przedstawienia te są przefiltrowane przez współczesność i opatrzone aktualnym komentarzem. W swoich „poszukiwaniach źródeł mocy” artysta nie waha się sięgnąć do podświadomości, a nawet ujawnić jej ciemną stronę. W ten sposób artysta określa własne metafory, przy pomocy których opisuje współczesny świat.
Karolina Jabłońska